Daar zit hij dan, hand in hand met zijn beste maatje. Ze moeten afscheid nemen.
Het is goed zo... Wat klinkt vol en leeg tegelijk. Het is goed: je hebt gestreden, het gaat niet meer. Maar aan de andere kant; wat doet het ongelooflijk pijn en wat vinden we het helemaal niet goed. Dit hoort niet zo.
Het is goed zo...
Van alles wat er ooit in mijn leven is gebeurd was vanacht het zwaarst denk ik.. Zoveel pijn en verdriet. Mijn grote liefde die zo'n pijn en verdriet heeft, zijn maatje die het zo zwaar heeft en we kunnen er zo weinig aan doen.
We zijn er, we blijven er en we leggen hem in Gods hand. Vertrouwen op de rust die Hij mag geven.
Dat is goed zo.. Maar dat is dan ook het enige "goed zo" dat ik me nu even kan bedenken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten