Wat is het goed, even een moment rust, een moment om te bedenken wat goed is, wat goed was en wat ik zou willen vasthouden. Een moment om te bedenken wat anders mag, wat anders kan en hoe ik dat zou willen realiseren.
Na een paar intense weken is het zo fijn om samen met de liefste en de meiden samen te zijn. Echt samen..
De afgelopen jaren maken de wachtlijsten in de zorg dat ik in toenemende mate merk dat het niet meer alleen gaat om luisteren en meedenken maar dat het ook gaat om verantwoorden. Hoe kan het dat een kind de juiste hulp pas na enkele maanden kan krijgen.
Een kind, mijn kind, zo volop in ontwikkeling en ik gun haar zo dat ze mag leren hoe je het leven leeft op een gezonde manier. Met alle ups en downs, maar nu moeten we de komende maanden vanuit dit dal doorkomen? Mijn kind, mijn alles.. hoe dan? Ja, hoe dan..
En natuurlijk doen we alles wat binnen onze mogelijkheden ligt maar dat is beperkt, helemaal met het toenemend aantal vragen.. met het toenemend aantal kinderen wat juist die hulp nodig heeft om uiteindelijk het leven te kunnen leven..
Dus verantwoorden.. want natuurlijk weet ook ik dat alle organisaties met wachtlijsten hun uiterste best doen. Maar je zult die ouder zijn, je zult aan de andere kant zitten, het zal je kind zijn..
En toen was het mijn kind. Ons meisje.. onze mooie kleine, wijze grote dochter. En toen zat ik aan de andere kant van de tafel. En God, u zij dank.. het is nog heel prima te doen, maar het gevoel, diep van binnen wanneer je hoort dat je vier maanden moet wachten tot er meer duidelijkheid kan komen..
Opeens voelde ik de onmacht, de wens van de ouder. Je wilt je kind immers zo snel als mogelijk helpen wanneer er een zorg is. Immers, een gekneusde enkel zwachtel je ook niet pas na een paar weken in. En dan aan de andere kant; ze zijn er; wachtlijsten. De mensen die ook bij ons hun uiterste best doen om te ondersteunen waar nodig, de flexibiliteit van de betrokkenen in mail, betrokkenheid en ga zo maar verder.
Zo dankbaar dat wij de ruimte hebben om de vier maanden in rust, liefde en geduld door te komen maar zo goed om eens aan de andere kant te zitten en ervaren dat er iets dieper is dan ratio.. de intense liefde voor je kind.. het diepe verlangen om het te willen geven wat nodig is..
