De drie zeven

Socrates, de Griekse wijsgeer, liep eens door de straten van Athene.

Plotseling komt een man opgewonden naar hem toe. "Socrates! Ik moet je iets vertellen over je vriend die..."
"Ho eens even", onderbreekt Socrates hem. "Voordat je verder gaat. Heb je het verhaal dat je mij wilt vertellen gezeefd door de drie zeven?" "De drie zeven? Welke drie zeven", vraagt de man verbaasd. "Laten we het proberen", stelt Socrates voor.

"De eerste zeef is de zeef van de waarheid. Heb je onderzocht of het waar is wat je mij vertellen wilt?" "Nee, ik hoorde het vertellen en..."

"Ah juist!

Dan is het toch zeker wel door de tweede zeef gegaan? De zeef van het goede? Is het iets goeds wat je over mijn vriend wilt vertellen?"Aarzelend antwoordt de man: "Eeeh nee, dat niet. Integendeel..."

"Hm", zegt de wijsgeer.

"Laten we dan de derde zeef gebruiken. Is het noodzakelijk om mij te vertellen wat jou zo opwindt?" "Nee, niet direct noodzakelijk", antwoordde de man.

"Welnu", zegt Socrates glimlachend. "Als het verhaal dat je vertellen wilt, niet waar is, niet goed is en niet noodzakelijk is, vergeet het dan en belast mij er niet mee."

oef, stomp au..

Ik heb gelogen.. pff echt waar, en om het geloofwaardig te maken ook nog eens een paar keer.

Bij ons thuis werd veel gepraat over "potentieel vriendje." Ik vond dat lang niet altijd even leuk. Soms wist ik niet meer wat ik er zelf nu eigenlijk van vond.. Het was welliswaar mijn eigen schuld omdat "potentieel vriendje" toch te veel in gesprekken voorkwam zodat binnen no time iedereen het wist maar toch.. Soms is het mijns inziens gewoon goed om zelf dingen te ontdekken en te voelen wat er met mij gebeurd zonder de druk van nieuwsgierige leden van de familie.

En nu heb ik dus gelogen.

Mijn schoonzusje had al een paar keer gevraagd of ik er wat mee ging doen en ik had uiteindelijk besloten dat ik het vandaag ging vragen.. zoals al eerder geschreven.. Ik had als enigste voorwaarde dat "potentieel vriendje" alleen moest zijn want een blauwtje lopen met één iemand erbij zou al erg genoeg zijn. En nu was het moment daar... en "potentieel vriendje" was niet thuis.... ~> weg plan..

Maar dit was wel het moment om door te pakken. Ik heb dus gebeld en later verteld thuis dat ik via de telefoon aan "potentieel vriendje" had gevraagd wanneer we met elkaar wat gingen doen.. (volgens origineel plan) en dat "potentieel vriendje" heeft aangegeven dat hij dit niet echt zag zitten..

Ik heb dus gelogen..

Als resultaat, een ongeloofelijk schuldig gevoel, een rust dat iedereen nu denkt dat ik er niet mee doorga, een moeder die zegt dat het waarschijnlijk maar beter is, een vader die zegt dat hij altijd al eigenwijs was, een zus die zegt dat het misschien nog kans heeft en een broer die me gewoon een knuffel geeft en me welterusten zegt, dit alles resulteerd in een nog schuldiger gevoel omdat ik toch lichtelijk egoistisch ben. Ik wilde niet alle geluiden en voors en tegens weten van iedereen maar gewoon eens weten hoe ik dit zelf zou kunnen oplossen..

Ik heb dus gelogen en dat voelt dus aan de ene kant naar maar aan de andere kant vind ik me ook wel een stoer wiefie.. Ik heb iets gedaan wat ik belangrijk vond. Kijken wat ik zelf zou kunnen. En "potentieel vriendje" die blijft nog even potentieel.. ik ben benieuwd..(eerst even over dit toch wel oef, stomp au en ook nog lichtelijk teleurgesteld gevoel heenkomen omdat hij er niet was..)

Gewoonweg gelukkig...

Dankbaar voor wat ik allemaal om me heen heb, voor een leuke opleiding, voor de lieve mensen, gewoon dankbaar.

Vandaag ga ik een eerste stap zetten en ja ik ben zenuwachtig, maar anders. Ik vind het leuk als het positief beantwoord wordt natuurlijk maar zo niet.. ik heb een leuk leven en veel mooie dingen om me heen. Ik red het wel.

En dat inzicht maakt me gewoonweg gelukkig!

van muziek tot emancipatie...

Ik ben echt verzot op "oude"songs..

Roger whittaker, Simon and Garfunkel, Ella Fitzgerald, Ray Charles.. You tube is echt fantastisch.. per dag ontdek ik weer "nieuw" talent..

Ik vind het heerlijk om tijdens het schilderen van menig wandje Simon and Garfunkel te luisteren. Wil ik relaxen dan houden Ray en Ella me gezelschap. En ben ik lekker druk aan het werk zingt Roger graag een deuntje om de vrolijke stemming erin te houden.

Dit is alweer een soort van nostalgieblogje..

(Even voor de duidelijkheid, ik ben een zeer gelukkige meid in 2009, blij met de doorgevoerde emancipatie zodat ik nu nog met tig andere meiden een leuke opleiding kan doen)

Ik geniet gewoon van het vroeguh, waarin veel moeilijker ging, maar misschien juist daardoor ook wel veel makkelijker. Het hoorde er gewoon bij dat je trouwde, kinderen kreeg, het huishouden bestierde en lief was voor je man. Nu natuurlijk ook nog steeds, maar toch wordt er van de vrouw meer verwacht, en aan die verwachtingen wil ik ook voldoen. Ik zou heel graag straks trouwen met de man van mijn dromen.. (waarover ik trouwens nog steeds alleen maar droom) een leuk huisje met op den duur een stuk of wat stoere, lieve kids. En natuurlijk wil ik heel lief zijn voor mijn man. Maar voor ik daar ben.. pfff... er moet zoveel gebeuren. De mannen liggen niet meer voor het oprapen, alhoewel.. waarschijnlijk ben ik kieskeuriger geworden, wat dan ook weer te wijten zou zijn aan een weidere blik dan 50 jaar geleden. Ik zeg trein, auto, opleiding, banen.. zoveel veranderingen. Ik denk dat ik meer mensen ontmoet dan mijn oma toen. Maar ja, maakt het het makkelijker. Ik weet het niet. Je hoort nu van mensen die elkaar via een datingsite vinden, (tegenwoordig ook internet in de trein, dus voor de drukke mens onder ons..) en later blijken praktisch binnen 5 kilometer bij elkaar weg te wonen. Als we nu minder konden, zouden we elkaar dan eerder vinden?! tja..

En die opleiding met bijbehorende baan.. hoe belangrijk is dat. Ik weet dat ik me verder kan ontwikkelen en daar de mogelijkheden voor heb, waar ik dan dankbaar voor ben. Maar was het vroeger dan zoveel slechter. Ik denk het niet.. Vrouwen met een hoofdletter bestierden daadwerkelijk het huishouden, en was de buurvrouw in nood dan kon je die helpen zonder dat je eerst moest kijken wanneer je die week een dagje vrij was. En mijn oma was een zeer slimme vrouw, allebei trouwens, veel mensenkennis, bijbelkennis (ze dreunden zo de hele catechismus op)

Tja.. ik ben gelukkig, maar ik weet wel dat alle ontwikkelingen behalve heel veel positieve dingen ook veel negatieve hebben gebracht. De emancipatie is niet voor iedere vrouw goed geweest. Tuurlijk zijn we blij dat paps nu ook een luier verschoont en niet meer de man is die op zondag het vlees snijd, maar dat er in deze geëmancipeerde wereld nu kinderen als ze zich bezeren in het weekend vragen naar de oppas in plaats van hun ouders.. tja..

Deze blog is niet bedoeld als negatieve boodschap naar ouders die werken. Ik merk alleen steeds meer in mijn omgeving dat mensen het niet redden om alles maar goed te moeten doen. Ik denk dat het belangrijk is om ook te blijven denken aan jezelf en aan de verantwoordelijkheden die je hebt. Hoe je die invult is voor iedereen verschillend, iedereen vind immers andere dingen belangrijk. Maar het belangrijkste is respect en tijd voor elkaar..

De balans, dat is pas het echte zoeken.

Ik hoop hem ook later te kunnen vinden, en dan wel graag samen met een leuke droomkerel!

toedels..

whaaaaaaahhh

zo ontzettend onuitstaanbaar..

Er rommelt iemand met mijn gevoelens en.. aaaarggghhh..

Hij is heel leuk, aardig, lief, stoer, spontaan, rustig, nuchter maar ook heel onuitstaanbaar.. hij laat niets van zich horen.. hij zegt niets terug.. en dat is..

..zo ontzettend onuitstaanbaar..

Ken je Milo al!?

Jaaaa daar issie... Inspiratie.

Er is deze dagen zoveel op televisie te zien voor kinderen... te veel als je het mij vraagt. Wat laat je ze kijken. Na een paar dagen moedertje spelen voor een paar schattige, stoere, en leuke kids heb ik weer ongegeneerd kindertelevisie kunnen kijken. Toch maar gekozen voor de disneyfilms met Mickey Mouse en Cars.

Bij mijn prentenboeken verzameling, die ik overigens ook heerlijk weer eens kon doorkijken/lezen heb ik vorig jaar een dvd gekregen van Milo, de bidsprinkhaan. Maar ja, om nu alleen die dvd te gaan kijken... toch net een stap te ver..
Nu dus de kids op de bank gepland in afwachting van Milo.


Van de makers van de succesvolle Krummel-serie komt een nieuw avontuur over
het belang vanbidden. Als een grote storm Milo`s snackbar verwoest, is hij
radeloos. Hij zou God graag om raadvragen, maar hij weet niet hoe. Uiteindelijk
leert Milo bidden, en zo komt hij er achter dat God hem aldie tijd al hielp.
Ironisch genoeg leert hij dat alle middelen die hij gebruikt had om Gods
aandacht tetrekken juist die dingen zijn die hij nodig had om zijn snackbar
opnieuw op te bouwen. De tuin leerthem altijd te vertrouwen op God na het
bidden, en dat het antwoord van God zich in verschillendevormen kan aandienen.



Nu heb ik al wel een zwak voor Max lucado, maar ook deze film zet weer een helder punt neer, voor jong en oud..
Ik vraag me vaak af of ik wel "goed" bid. Ik vind het lastig, natuurlijk bid ik voor al het onrecht in de wereld, voor oorlogen, onderdrukking ed. Maar ik bid ook heel veel voor mijzelf. Of God mij wil helpen de juiste keuzes te maken, maar ook voor tentamens.. de welbekende liefdesperikelen ed. In deze film komt heel duidelijk naar voren dat je om alles mag bidden wat je bezig houdt. God is nooit te druk. Want hij houd van jou en wil er altijd voor je zijn. Maar dan het allermooiste wat een kind naast dit feit kan leren over bidden. Het gaat om loslaten. God geeft geen pasklare antwoorden (nu, ja vaak niet...) hij doet wat het beste is voor jou en mij, dit weten we nog niet altijd maar het is echt waar!

God zorgt voor je!

INSPIRATIELOOS!!!

O, ja de lovestoryupdate..

Hij blijkt ook nog eens heel lief te zijn..

Het zonnetje schijnt, bloemetjes bloeien, de verwarming mag weer aan, de blaadjes kleuren, de paddestoelen schieten de grond uit en het is koud..

het is herfst..

Nederland is toch wel heel erg mooi met z'n verschillende seizoenen. Ik geniet echt van elk seizoen. ieder stukje van het jaar heeft weer zijn eigen charme.

En sterkte voor jou als je toch eigenlijk heel veel moeite moet doen om te genieten, al die vallende blaadjes. Een beetje extra zon deze dagen doet dan wonderen!

toedels..

well hello sailor..

Well hello..

Ik geloof dat ik mijzelf weer een beetje terugvind..

En ook de sailor haal ik graag met een warm welkom binnen. Zal ik ervoor gaan.... of toch.. tja. nog maar eventjes afwachten ;)

Zing, vecht, huil, bid, lach en bewonder..

Het leven is mooi en wisselvallig.

Ik ook.

Ik vind mijzelf een mooi mens. Ik kan genieten, ben prachtig in elkaar geweven door God, en heb veel moois om mij heen.

Ik ben ook een wisselvallig mens. Ik vind mijzelf bijvoorbeeld zelf lang niet altijd mooi. Als de zon niet schijnt, moet ik harder werken om te genieten en ik kan heel onzeker zijn. Terwijl ik zo graag zeker wil zijn.. zie je ook weer iets wisselvalligs!

Ik wil mijzelf zijn, ik weet wie ik ben maar soms moet ik zo graven om mijzelf te vinden.. daar baal ik dan van. Aan de andere kant.. istie weer;) ben ik dankbaar voor mijzelf, gezond, lieve mensen om mij heen, kansen genoeg. Heerlijk.

Dus ik ben wisselvallig! so!?!?

Zing, vecht, huil, bid, lach en bewonder... ik doe het allemaal.. best mooi dus ;)

Ach, en die liefde.. die is er nog steeds.. ik geniet en ik ben onzeker en zie er naar uit om duidelijkheid te krijgen.. en dan natuurlijk het allerliefst posititief.. duimen maar.

En jij

Het mooie van verliefd zijn, zijn die kriebels in je buik en de dromen van een leven samen..
Hoe zou dat eruit zien, zouden we gelukkig zijne en wat zouden we allemaal met elkaar ondernemen!?
Maar ook al zegt iedereen dat het zo geweldig is om verliefd te zijn.. ik vind het ook allemaal knap verschrikkelijk.. Kijk; het allerbelangrijkst; je weet niet of hij jou leuk vind! en dan?! wat doe je dan, onderneem je van alles of niet? kijk je hem diep in de ogen of niet? En daarbij, dat kan je allemaal wel doen, maar dan nog.. je weet nog niets..

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik of.. - het moet gaan vragen of - moet wachten tot ik wat van hem hoor..

tja, en die keuze heb ik nog niet gemaakt..

(maar stiekem hoop ik wel heel erg dat hij mij net zo leuk vind als ik hem..)