?!

Een paar weken geleden waren mijn grootste zorgen of ik mijn opleiding ging halen, of ik een baan kon vinden en natuurlijk... of ik mijn jurk nog wel dicht zou krijgen. En nu... wat wiebelt het leven.

Alle oude issues komen weer naar boven. Juist als alles om me heen wiebelt moet ik stevig staan en juist nu lukt het me maar net. Wat is het hard werken. Onzekerheid, angst en verdriet overheersen over alles. Hoe kan het leven zo oneerlijk zijn? Wat maakt dat dit ons overkomt. Hem overkomt. Zoveel vragen en zo weinig antwoorden.

Schrijven deed ik niet meer. Vriendjelief raadde dit toch maar aan. Dus hier ben ik dan, alles wat rust kan bieden grijp ik nu aan.

God, wat ben ik verdrietig, boos en soms overheerst ook het onbegrip. Waar gaat dit heen en wat is de zin van dit alles? Ik snap het niet. God, ik snap het niet. Dragen en maar doorgaan doen we, maar ik heb U nodig. Heel hard. Ook al begrijp ik dit niet, snap ik niet dat u dit allemaal toelaat en vraag ik me dagelijks af wat ik hieruit moet leren en zelfs of ik schuld heb.. Ik heb u nodig, ook al begrijp ik deze route niet. Vader draag! Draag ons dichtbij u!