lovelife..

Ik vind het echt heel lastig, eigenlijk zou ik hem wel willen vragen hoe we nu verder gaan, wat we nu gaan doen en wat hij van mij vindt..
maar eigenlijk vind ik dat ook heel erg doodeng om te vragen en durf ik eigenlijk niet zo goed..

Bij mij thuis weet nu iedereen alles en dat is leuk, maar ook helemaal niet leuk, er is niets van mijzelf en iedereen heeft betere ideeën en zegt hoe het wel of niet moet. Het is mijn eigen schuld want ik kan er mijn mond moeilijk over houden. Ik voel me heel onzeker, wil graag bevestiging en hier gaat dan iedereen in mee. Eigenlijk zou dat voor mijn gevoel niet horen. Ik wil er zelf uitkomen hoe ik het wil doen en wat ik ervan vind.
Nu weten ze bij hem thuis ook dat ik bij hem kom en dit maakt het nog enger..

Ja, ik heb duidelijkheid nodig, maar hoe ik die ga krijgen is nog niet helemaal duidelijk..

Zucht...

kerst!?!!!!!!

Het is kerst.. vanochtend onderweg naar de kerk werden we zelfs verrast door een paar vlokken sneeuw.

Sneeuw, warmte, gezelligheid, eten, familie, kerk, zomaar wat woorden die in mijn hoofd schieten als ik denk aan het feest waarbij we de geboorte van onze middelaar gedenken.

Vanochtend echter, werd de realiteit weer eens heel duidelijk. Zomaar in het midden van die sneeuwbui zat in het park een persoon met een grote fles drank naast zich.

Het raakte me. Ik ga in mijn nieuwe outfit naar een overvolle kerk en zing vol vreugde lof aan onze heer. Ik ga naar huis met mijn familie en geniet van allerlei lekkers. Ik heb het goed. En deze man zit hier, alleen.. koud, geen huis, geen lekkers, geen warmte en.. geen familie. Alleen.

Echt alleen, door drank bewelmd, en ontzettend veel trauma's die niet verwerkt worden waardoor de hoop steeds groter wordt, er niet meer gerelativeerd kan worden en de berg die beklommen mag worden vanuit dat diepe dal steeds groter lijkt te worden.

Hoe snel gaan we niet voorbij aan deze situaties. Hoe vaak ga ik hier niet aan voorbij. Ik bid tot God en vraag of hij door mij wil laten schijnen, of hij mij wil laten zien waar ik nodig ben. Maar wat doe ik met het feit dat ik het zie, dat God mij het laat zien.. Hoe vaak loop ik door?!

Ik voelde me een beetje schijnheilig, ik zit hier God lof te zingen, maar aan de andere kant laat ik een kind van hem daar alleen zitten. Zo hoort het niet, het is geen intern geloof, maar het is een levenstijl, een manier van omgaan met de medemens. Wat moet ik doen?! Ik ben naar de kerk gegaan, en verder.. ach, wat maakt het uit..

Laten we omkijken naar onze medemens. Laatst werd ik gewezen op Micha 6:8 Dat de mens altijd weet wat recht doen inhoud. Als ik het weet, luister ik dan wel!?!

8 Er is jou, mens, gezegd wat goed is,
je weet wat de HEER van je wil:
niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten
en nederig de weg te gaan van je God.

Ik wens je een kerstfeest, met warmte, gezelligheid en familie, maar waarbij je ook mag stilstaan aan waarom Jezus naar deze wereld is gekomen. Voor jou, absoluut, maar ook voor die ander!

feest?!

Onderweg naar een feest?! Aan het aantal boodschappenkarren dat mensen dat mensen wegsjouwen zou je het wel denken. Kalkoen, broodjes, wijn, groenten.. En dan de enorme rijen in de speelgoedwinkels er wordt er heel veel feest gevierd.

Ik heb gisteren ook nog eventjes de laatste kadootjes ingeslagen, heb ook vanochtend in de file gestaan voor de winkel. Ik doe net zo mee aan de kerstdrukte. Maar toen ik net na een drukke morgen eventjes neerplofte bedacht ik me opeens.. Ik word helemaal niet vrolijk van alle kerstdrukte. Al die stress voor 2 dagen.

Maria kende ook flink wat stress zo voor haar bevalling. Helemaal op reis naar een andere plek. Ook al vertrouwde ze op God, ik denk toch dat ze het best zwaar heeft gehad. Zij was ook onderweg naar een feest. Al wist ze natuurlijk niet helemaal precies wanneer dat feest ging plaatsvinden.

Maria en ik, allebei onderweg naar een feest. Het feest wat God zelf door Maria in gang heeft gezet. Zonder de bevalling van Maria hadden wij morgen geen feest. Maria bracht haar kerstnacht door in een schuur, geen tafels vol lekkere etenswaren, geen knusse woonkamer maar een doodgewone stal met een kribbe en een stier. En toch denk ik dat zij de mooiste kerst heeft gehad van ons allemaal. Ze had Jezus in haar armen.

Dus al dat eten, al die kadootjes, het is leuk. Laten we niet vergeten wat veel grootser is dan leuk.. Hij die is gekomen voor jou en mij. Laat het zo zijn dat het daar deze kerst om mag blijven draaien!Hij is namelijk de basis en heeft geen houdbaarheidsdatum!

Marcus 12:29
"Jezus antwoordde: ‘Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer;
heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.”
Het op een na belangrijkste is dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze."

En vergeet de mensen om je heen ook niet, geniet met hen en wees dankbaar dat ze naast je staan. En voor de mensen die niet direct naast je staan omdat zij heel weinig mensen hebben die naast hen staan, sta naast hen! Heb uw naaste lief!

Een heel mooi kerstfeest!

geniet!!

Vanuit een warm huis, welke staat in een koude witte wereld realiseer ik me wederom hoe goed ik het heb.
Warmte.. in overvloed.

snow!!!!

Wauw! Het sneeuwt, en niet zo'n beetje. Wij zitten net in het "goede" deel van de sneeuwval. Goed is natuurlijk redelijk subjectief. Ik geniet met volle teugen. Laarzen aan, sneeuwballengevechten, lekkere einden lopen.. Aan de andere kant; al het verkeer staat vast en oude mensen zitten thuis achter de geraniums omdat wandelen een beetje extra wiebelig gaat.

Genieten is dus voor iedereen weer anders, maar omdat wij niet zo'n winter kennen waar alle maanden sneeuw valt geniet ik er maar eventjes flink van!

Warme chocomel, kaarsjes aan, kerstboompje en kerstmuziek.. ik vermaak me nog wel eventjes!

"Kunnen wij het maken? Nou en of!"

Muren bouwen.. als iemand nog een topbouwvakker zoekt.. nu gevonden!

Vooral gespecialiseerd in beschermingsmuren bouwen rondom harten. Geloof mij, binnen drie minuten staat de muur als een huis.

Positief gebracht maar eigenlijk helemaal niet zo positief.. Ik bouw muren, maar wel om mijn eigen hart. Dit heeft pijn, angst, eenzaamheid en verdriet tot gevolg. Kortom ik weet dat ik die muur niet moet bouwen, maar toch.
"Potentieel vriendje" komt dichterbij. Hij weet dat ik hem leuk vind en ik weet 99% zeker dat hij mij leuk vindt. En nu!? Hij geeft zichzelf stukje bij beetje en ik moet dat ook doen. Nee, ik wil dit ook doen. Hij is te leuk om te laten glippen. En als ik zo blijf doen dan glipt hij.. Maar ergens in mijn hoofd zit ook dat als hij te snel dichtbij komt, hij ook wegglipt.. pff. En zo ziet mijn hoofd er dan dus uit ~> een warboel!

Hij is echt leuk en heeft me nu alweer mee uit gevraagd, en ik?! Ik ben een schijtluis eerste klas.. blll..

Ik ga ervoor! Echt!

Wordt vervolgd!

O, ja en als je dus die bouwvakker zoekt, dan moet je mij niet hebben. Ik bouw muren die uiteindelijk niet zo stevig moeten blijven staan als een huis...

december..

En dan zijn we zo weer een weekje verder.. sint is inmiddels alweer onderweg naar spanje en de kerstboom is alweer uitgezocht..

Nog maar 4 dagen naar school en dan hebben we alweer vakantie! En dan gaan we alweer toe naar een nieuw jaar.. pfff ok we bekijken het maar eventjes per dag!

Ik ben wel benieuwd wat de laatste maand van dit jaar nog gaan brengen. Zou het met "potentieel vriendje" nog wat gaan worden? of niet? Onze vriendschap is wel in een stroomversnelling gekomen de afgelopen weken, sms'en, bellen en live..

Af en toe best heel eng, wat vindt hij er nu van!? vindt hij me een beetje leuk of blijft het hierbij?! Tja, kerst is het feest van liefde maar het schijnt dat dan de waarheid ook mag worden gezegd.. eerlijkheid! Gaan we voor die tijd al een stapje verder of niet? Ik vind het een heel raar idee. Als ik hem zie vind ik het heerlijk, mijn hart slaat echt een keertje sneller (of twee ;)) Ik zie zo voor me dat ik hem goedendag kus, 's morgens naast hem wakker wordt en later met onze kinderen door de stad lopen.. allemaal geen probleem maar die periode daarvoor. Nu. Die onzekerheid, vind je me nu wel leuk of toch gewoon leuk.. dat is nog niet echt mijn favoriete periode.

Gewoon maar per dag bekijken.. een stukje rust ervaren.. genieten van deze dagen met de kerstboom, kerstchocolade.. en veel liefde om mij heen. Genieten, dat wordt mij speerpunt ;)

toedeles..

"De zin van het leven is te zijn wie je werkelijk bent en niet te zijn zoals je hoopt dat de wereld je ziet.."

Hij is zo ontzettend leuk, maar hij doet ook zoveel met me.. Er gebeurt ook veel wat ik niet zo leuk vind. Hij maakt een heel groot stuk onzekerheid in mij los. Ik had gehoopt dat dat minder zou zijn maar helaas.. Nu is de vraag, hoe ga ik ermee om!? Ga ik er in mee of ga ik heel hard werken om mijzelf te zijn en te blijven. Zo ben ik immers, anders leert hij de verkeerde kennen en dat is jammer want ik ben leuk genoeg ;)