Een aantal maanden verder na de laatste blog. Laten we het zwangerschapsverlof noemen; begin juni kwam er weer een mooi klein meisje ons leven verrijken.. in alle opzichten. Verrijken in liefde, in tijd, in geduld hebben, in samen zijn.. In alle facetten werden we wat rijker. Het ene bracht ze direct; de liefde bijvoorbeeld, want wat een bijzonder moment was het toen ze in onze armen lag. Zo af, zo mooi, zo bijzonder, zo dankbaar!
Het andere verrijken duurde iets langer; loslaten en geduld bijvoorbeeld. De eerste weken probeerde ik nog krampachtig vol te houden aan het leven dat we hadden met zn drietjes en het ritme dat er bij hoorde. Dit zusje kon daar gewoon in meedraaien... Of niet... en toen dat laatste gebeurde besloot ik dat het oke was en dat maakte mijn leven ook rijker; Slapeloze nacht; niet direct de voorkeur maar kom maar Zusjelief. En Grote zus die het allemaal even niet meer weet en alle kant op springt; kom maar lieve Grote zus! En grootse plannen over wat we allemaal gaan doen vandaag; ach.. springen in de regen en boekjes voorlezen is ook een belevenis!
Mijn afgelopen maanden bestonden dus uit heel veel knuffelen en zien wat de dag brengt. En laat dat nu precies zijn wat ik zo lastig vind. Wat een geweldige leerschool met deze twee mooie meiden.
En nu zit ik hier dan, het is half tien en dit is mijn allereerste blog weer.. beide meisjes op bed, manlief aan de studie.. stukje bij beetje lijkt het weer een beetje op mijn leven.. ;)
