Waar blijft de tijd..

Er gebeurd zo ontzettend veel in korte tijd. Afstuderen, trouwen, nieuwe baan, familieperikelen en ga zo maar door.

Deze zomer stond in het teken van werken, werken en voorbereidingen voor een mooie dag. En tot mijn grote verbazing lig ik nu 's avonds op apegapen op de bank. Ik ben moe.. zo moe.. en de tijd vliegt maar door.

Een van de belangrijkste leerpunten voor mij uit de afgelopen maanden is dat het leven nu is, en dat ik het ook nu mag leven. En dat is nu juist best lastig, ik maak me zorgen om werk, studie, familie en iedereen om me heen en nu.. nu lig ik vermoeid in bed! De stilte valt harder dan gedacht en de zorgen komen zo snel bij mij binnen. Mijn pluspuntjes zijn teruggezakt naar de min.

Ik moet dus even aan de rem hangen en de bus even wat vaart laten minderen. Wat meer genieten van mijn vrijheid en laatste zomer zonder grote baanverplichtingen..
Dus toch maar eens kijken of ik nog een dienstje of twee kwijt kan raken om gewoon heerlijk een avondje op de bank te hangen met de allerliefste, lekker genieten van mijn eigen plekje! En nu dan toch ook die paar dagen weg maar geboekt. Nu kunnen we, nu gaan we! Het leven hoef ik niet zo te leven dat ik alles maar gewoon doe zonder na te denken over later, maar ik mag er wel wat meer van genieten. Later is later... Nu leef ik!

"In zijn bescherming!"

zonnestralen...

De zon schijnt, het is prachtig weer.. Die zon heeft ons ook figuurlijk de laatste week weer veel gebracht. Het is goed om ook nu af en toe stil te staan bij de mooie zonnestralen die door de donkere wolken heen schijnen. We hebben het samen goed, mochten samen genieten van een paar heerlijke dagen samen. We hebben werk, een diploma, een huis, familie. En ik ben zo dankbaar dat God nooit loslaat!

Ook al weet ik soms niet waar ik mijn verdriet, twijfel en onzekerheid moet laten. Ik weet dat God er is en mij niet loslaat. Mij laat zoeken maar er altijd zal zijn. Ik moet de weg soms wat zoeken maar hij leid mij! In dat vertrouwen en met de zonnestralen ook in het zicht krabbelen we steeds een beetje meer op en kijken we vooruit..