zaterdag 11 mei 2013

Groot, klein, aanwezig maar toch stil, gewoon maar zo bijzonder..

Elke minuut wordt er een baby geboren.. elke minuut. Het lijkt dus zo gewoon, kinderen krijgen. Maar ondertussen... Ik heb in mijn leven nooit een groter wonder mogen aanschouwen dan de geboorte van een kind en nooit een groter wonder mogen ervaren dan het dragen van ons kind. Zo bijzonder!

En dan is het morgen moederdag, als alles voorspoedig blijft voorlopen mijn laatste moederdag zonder kindje om mij heen. Mijn allereerste moederdag met een kindje in mijn buik. En juist nu besef ik meer dan alle jaren wat een voorrecht het is als je dit mag meemaken. Juist nu denk ik aan al die vrouwen die zo graag een kindje zouden willen krijgen maar waar dat niet gebeurd. Ook aan de moeders wiens kind nooit meer langs zal komen.. Vader, laat deze vrouwen weten dat u er bent.. Dat u zorgt!

Welkom wonder!

En toen was je daar opeens.. echt. Heel echt. Hoewel nog maar 2.08 centimeter groot.. Je bent er! Samen met lief gingen we naar de echopraktijk. Natuurlijk best een beetje spannend. Daar aangekomen mochten we vrijwel direct gaan liggen en binnen een paar seconden zagen we een hartje flikkeren! Wauw!

Met een geweldige pasfoto in de hand gingen we weer naar huis. De rest van de dag hebben we doorgebracht met kijken naar dit wondertje.. ;)

Omdat je me nog wel steeds een beetje ziek maakt besloten we het dan toch met 8 wkn en 5 dgn te vertellen aan de toekomstige ooms en tantes. Lief had een filmpje gemaakt waar opeens de foto in beeld verscheen. Wat een reactie! Echt geweldig! Wat is iedereen blij met je komst!

Welkom wonder!

dansende magen

Nog maar een paar weekjes in de maak en nu al, heb je een duidelijke vinger in de pap. Pff, wat een misselijkheid. Van diep in de nacht tot laat in de avond huppelt mijn maag rondjes. Oh wat ben ik dankbaar dat ik om zo'n geweldige reden na elke maaltijd de toiletpot van dichtbij mag bekijken maar pff, dit is echt niet leuk!

Waar het een paar weken geleden begon met lichte misselijkheid is dit in de afgelopen dagen omgedraaid tot spugen na elk hapje eten of slokje drinken. Wel bijzonder om dit zo mee te maken. Ik heb nooit geweten dat je er zo beroerd van kon zijn. Ik pleit dan ook voor openbaring van dit geheim.

Vanwege de afgelopen feestdagen en de situatie waarin we verkeren hebben we besloten het toch maar te vertellen tegen de beide ouders. Jammer, maar wel verstandiger. Eerst was oma aan de beurt. Na het verhaaltje van lief over de damp die er haast van afsloeg was ze helemaal perplex en oh zo blij. Toen aan opa en oma in wording; het kwartje moest even vallen maar ook toen waren ze heel blij.

Bijzonder om deze weken al zo te beleven. God, zorg voor dit kindje! Laat het alstublieft allemaal goed zijn! (en mijn misselijkheid ietsie minder..;))

Strepen

Na een heerlijke ontspannen geweldig mooie vakantie weer terug in ons koude, koude land.
Nu was de terugreis niet direct fijn want ik bleef maar misselijk. De vrijwel voortdurende turbulentie werkte daaraan ook niet bepaald mee. Maar goed, ach.. het hoort erbij. Een jetlag van 10 uur tijdsverschil doet wel iets met je lichaam.. TOch??! Ook! Want toen ik na drie dagen nog steeds mijn maag alle kanten voelde opgaan en mijn hoofd een seconde later dan gepland achter me aan kwam besloot Lief om 5.00 's ochtends (lang leve de bijkomende jetlag) dat hij de volgende dag een zwangerschapstest ging halen. Wat betekende dat ik natuurlijk geen oog meer heb dichtgedaan die nacht. Wat als!?

Dus daar vertrok hij 's morgens naar de drogist. En kwam weer terug. Daar gaan we dan.. ietsie zenuwachtig maar we doen het toch maar gewoon. Vier druppeltjes en vijf minuten wachten..
Zwanger! Twee dikke strepen!

Dat is gek. Nog steeds. Blij, spannend, onzeker en oooh zo leuk! We zijn zwanger! Wat een verrassing, wat een wonder, wat een dankbaarheid!

De echte blijdschap is toch nog een beetje met een slag om de arm want stiekem zijn drie maanden en een echo toch wel een heel prettig ijkpunt.

Maar nu al zo dankbaar dat wij mogen zeggen dat er iets groeit! Een klein rijstkorreltje. Een wonder van 5 weken.

We geven het in Gods handen, hij weet wat goed is. Door mijn zorgen in zijn hand te leggen ervaar ik rust in mijn hart.. Dank u Vader! Dank!

Pril begin..

Tegen het einde van 2012 vonden we het wel tijd voor wat nieuwe grote keuzemomenten. Aangezien we inmiddels al een heel leuk eigen plekje hebben, getrouwd zijn en leuke banen hebben bleef er niet zo veel over.. behalve dan iets kleins dat toch zo groot is: Kinderen.

En toen begon het spektakel.. sinds het moment dat ik, (ja ik, want manlief was er stiekem toch wat sneller over uit)deze knoop had doorgehakt kwamen de zenuwen in grote getale naar boven. Zucht, wat werkt een mens toch gek. Tot een paar maanden geleden werd ik nog compleet zenuwachtig als ik dacht aan kinderen hebben en nu bekruipt het me als ik eraan denk dat ik ze niet krijg.

En dus nu.. nu ben ik de afgelopen maanden niet zwanger geraakt en wel elke maand een paar dagen overtijd. Als er iets zenuwslopend is.. zucht. En ik vind mezelf de grootste muts van de wereld want stiekem sluipt ook de teleurstelling naar binnen als ik niet zwanger blijk te zijn, wat natuurlijk reinste onzin is aangezien gemiddeld 30% van de vrouwen pas na een half jaar en 90% van de vrouwen na 2 jaar zwanger blijkt te zijn.. en een nog grotere muts aangezien ik dit alweer had uitgezocht.

En toch, nu zit ze er weer aan te komen en de kans dat er nu wat gaat gebeuren is met een man buiten de deur toch relatief klein, en toch ben ik rustiger dan de afgelopen twee maanden. Ik zie het wel, met een sprankeltje hoop..

Nu ook hopen dat ik deze rust vasthoud. Kom op zeg, straks hoor ik bij die laatste van de 90% en duurt het twee jaar. Dan kan ik nog best wat stressmomentjes tegemoet zien..

Uiteindelijk word ik toch weer bepaald bij het allereerste begin; een kindje is een wonder, een wonder uit Gods hand. Rust en vertrouwen in zijn leiding in mijn leven.Die basis is weer nodig en daar bid ik voor!

Dank u God, dat u mij altijd weer naar u toehaalt ook als ik u even niet zie!

Wat een wondere wereld..

Zomaar de mogelijkheid om samen een paar weken erop te trekken. Heerlijk genieten van de omgeving, culturen, elkaar en Gods wondere wereld! Wat een rijkdom!