2)Ik lees het boek van Anna. Anna is een meisje van 5 jaar die hele gesprekken heeft met Meneer God. Zo eerlijk, puur en gewoon.
Een fragment wat mij aanspreekt:
“De wijkdominee”
“Geloof jij in God?Weet je wat God is?
Ja
Wat is God dan?
Hij is God!
Ga je wel naar de kerk?
Nee.
Waarom niet?
Omdat ik ’t allemaal al weet
Wat weet je dan?
Ik hou toch van Meneer God en van mensen en poezen en honden en spinnen en bloemen en bomen.. en zo somde ze nog een hele rij op.. heel erg veel hou ik van ze.
Anna had alle bijkomstigheden overgeslagen en concentreerde eeuwen van prediking in één zin~> En God zei: hou van Mij, hou van ze, hou van alles, en vergeet niet van jezelf te houden.
Dat hele gedoe van grote mensen om naar de kerk te gaan vond Anna maar bedenkelijk. Het idee van gezamenlijke verering ging in tegen haar gevoel voor persoonlijke gesprekjes met Meneer God. Ze vond het onzin om naar de kerk te gaan als je met Meneer God wilde praten. Tenslotte hoefde je Meneer God niet op een speciaal plaatsje te zoeken, als hij toch overal al was. Naar de kerk gaan en gesprekjes met Meneer God hadden volgens haar weinig met elkaar te maken, De hele zaak was voor haar glashelder en eenvoudig. Als je klein was ging je naar de kerk om de Bijbelse boodschap te krijgen. Had je deze eenmaal gekregen dan ging je naar buiten en deed je er iets mee. Steeds maar weer naar de kerk gaan betekende dat je de boodschap niet ontvangen of niet begrepen had, of dat je alleen maar wilde opscheppen.”
Nu is het niet zo dat ik niets met de kerk heb, of dat ik niet meer van plan ben heen te gaan. Maar ik hing er altijd wel een boel aan op. Wat vind iedereen van mij, wat wil God van mij en hoe behoor ik het te doen.
Een fragment wat mij aanspreekt:
“De wijkdominee”
“Geloof jij in God?Weet je wat God is?
Ja
Wat is God dan?
Hij is God!
Ga je wel naar de kerk?
Nee.
Waarom niet?
Omdat ik ’t allemaal al weet
Wat weet je dan?
Ik hou toch van Meneer God en van mensen en poezen en honden en spinnen en bloemen en bomen.. en zo somde ze nog een hele rij op.. heel erg veel hou ik van ze.
Anna had alle bijkomstigheden overgeslagen en concentreerde eeuwen van prediking in één zin~> En God zei: hou van Mij, hou van ze, hou van alles, en vergeet niet van jezelf te houden.
Dat hele gedoe van grote mensen om naar de kerk te gaan vond Anna maar bedenkelijk. Het idee van gezamenlijke verering ging in tegen haar gevoel voor persoonlijke gesprekjes met Meneer God. Ze vond het onzin om naar de kerk te gaan als je met Meneer God wilde praten. Tenslotte hoefde je Meneer God niet op een speciaal plaatsje te zoeken, als hij toch overal al was. Naar de kerk gaan en gesprekjes met Meneer God hadden volgens haar weinig met elkaar te maken, De hele zaak was voor haar glashelder en eenvoudig. Als je klein was ging je naar de kerk om de Bijbelse boodschap te krijgen. Had je deze eenmaal gekregen dan ging je naar buiten en deed je er iets mee. Steeds maar weer naar de kerk gaan betekende dat je de boodschap niet ontvangen of niet begrepen had, of dat je alleen maar wilde opscheppen.”
Nu is het niet zo dat ik niets met de kerk heb, of dat ik niet meer van plan ben heen te gaan. Maar ik hing er altijd wel een boel aan op. Wat vind iedereen van mij, wat wil God van mij en hoe behoor ik het te doen.
Anna zet mij aan het denken. Schijnheilig? Ja soms wel! En de boodschap? Heb ik die begrepen? Want heeft Anna eigenlijk geen gelijk?
“Hou van Mij, hou van ze, hou van alles, en vergeet niet van jezelf te houden.”
Is dat het eigenlijk niet gewoon?!
Ja daar wil ik naar leven. Naar houden van het leven en alles wat daarin is! De kerk ik een mooie aanvulling, een verdieping van mijn geloof en een samenzijn met anderen, maar nee.. het is niet zaligmakend! Ik mag God zien in heel mijn leven, in alle dagen van mijn leven!
Daar ben ik dankbaar voor en zo wil ik leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten