Waardevol

En toen was het zover, een echo om ons kindje in wording nog eens te mogen bekijken! Wat een bijzonder wonder! Hoewel het lekker eigenwijs op het ruggetje lag en we hiervoor nog een keertje mochten terugkomen zag het er allemaal heel positief uit! Wat een dankbaarheid! En in de envelop ging dan ook het vermeende geslacht mee naar huis. Zou je dat stoere meisje zijn dat je beide ouders verwachten of toch, zoals bijna de hele familie denkt die druk trappende jongen!? Nou, zoals er nu is kunnen ontdekken door twee echoscopistes zit er een klein babymeisje in mijn buik! Wat een wonder! We gaan heerlijk rondzweven op een roze wolk, nadenken over zoete, stoere kamertjes en kleertjes! Leuk!!

Wat een fantastisch zonnetje vandaag! Alleen daar komt mijn drang naar genieten al voor naar boven! Heerlijk, Thuis, 2 donderstenen die over het balkon, de daken en het huis genieten van dit prille zomertje! Op de bank nu dan maar weer eens schrijven. Schrijven, iets wat ik eerder superveel deed en de laatste tijd steeds minder. Of zeg eigenlijk maar gewoon niet meer... Mijn gebedenboek ligt onaangetast in de kast, mijn laptop staat uit, mijn dagboek blijft hangen bij anderhalf jaar terug en deze blog.. tja.. En toch gebeurt er zoveel. Zoveel dingen die de moeite waard zijn om te schrijven, om van me af te schrijven. Meer dan fantastische dingen en helaas dingen die me heel verdrietig maken. Zo zit ik sinds deze week thuis. Geen werk, geen ritjes naar mensen bij wie ik achter de voordeur mag meekijken. Gewoon thuis. Dat heeft tranen en nachten nadenkwerk gekost. Wat gebeurd er allemaal, wat kan ik hier nog aan doen? Wat vind ik hier van? En wat zijn de prioriteiten die ik moet ste...